Onderweegs na de brievebus ferhaal
Mariska is bij hur pake en bep útfanhuus.
Se hewwe krekt ’n stikky bôl en ‘n koppy thee op, at bep fraagt: ‘Gaastou even met om ’n kaart op ‘e brievebus te doen?’
Mariska springt al fan hur stoel en doet hur jas an.‘Foor wie is de kaart?’
‘Deuze is foor myn fryndin Sita die’t in Amerika weunt.
Bep laat hur de kaart met ’n foto fan ‘e seedyk sien.
‘Dat is feer fort, Amerika,’ sucht Mariska.
Tegaar met bep loopt se ’t túnpadsy del.
‘Amerika is seker feer fort. En dan is ’t ekstra besonder om soa nou en dan post te krijen út Nederland. Deuze kaart gaat d’r met ’t flygtúg hine.’
‘Het bep wel ’s in ’n flygtúg sitten?’
Mariska krijt bep bij de hând en tegaar koiere se feerder.
‘Lieve, dat durf ik niet. Ik blyf liever met baide benen op ‘e grônd.’
‘Maar dan sien jim nander nooit meer?’
Dat sou dochs spitig weze, dinkt Mariska.
‘Oh jawel. Myn fryndin Sita komt soa nou en dan weer na Nederland. Sij fynt ’t niet slim om te fligen. Hur man George is hier nag nooit weest. Ik hew him nag nooit sien. George is ’n echte Amerikaan, motstou wete.’
Mariska en hur bep koiere starig naar ’t krúspunt.
‘Durft hij soms ok niet te fligen?’ fraagt se feerder.
‘Dat weet ik aigenlik niet,’ sait bep.
‘Wanneer komt bep hur fryndin weer na Nederland?’
Der mot bep even over nadinke.
‘Ik hoop dut jaar nag. Maar weetstou, myn fryndin Sita wort ok al wat ouwer, krekt as mij. En dan blyf je liever thús in je aigen huus. Raize kin fermoeiend weze hoor.
‘Blyft bep ok liever thús?’
‘Ha, niet altyd fansels. Ik fyn ’t maar wat fijn om bij dij thús op bezite te kommen. Of met pake boadskip ammander lope.’
Bep knypt Mariska glimlachend in hur hând.
‘Maar dat is dos wat âns as helendal út Amerika weg na Nederland te kommen. Soa, nou motte wy even goed útkike.’
Bep blyft bij ’t drokke krúspunt staan.
Se kykt na rechts en derna na links.
D’r rije ’n paar auto’s foorbij.
En derna ’n jongfaint op ‘e fyts. Hij doet syn hând omhoog at-y bep siet.
Bep steekt hur hând ok omhoog en lacht na him.
Mariska kykt ok goed om hur hine.
’n Groene bus komt ‘e hoek om. Hij blyft even feerderop bij ’n halte staan. D’r stappe ’n paar mînsen út ‘e bus.
‘Ik dink dat wij nou an ‘e beurt binne,’ sait bep en kykt nag ’n keer alle kanten út.
Maar ni hoor. Weer komme d’r ’n paar auto’s anrijen. ‘t Is drok.
Mariska en en hur bep wachte geduldig.
Dan inenen stopt d’r ’n road klain autootsy. De man achter ‘t stuur geeft met ’n hândgebaar an dat se oversteke kinne. Naast him sit ’n frou met ’n flindersonnebril foor hur ogen en ’n hoed op hur hoofd.
‘Kom maisy, gau na de ândere kant.’
Mariska en bep steke over.
At se an ‘e ândere kant fan ‘e dyk weer failig op ’t trottwaar staan, sait bep: ‘Dat waar och soa arig fan die meneer. Hij liet ôns oversteke.’
‘Ja, âns hadden wy d’r nou nag staan,’ sait Mariska.
Op dat stoit stopt d’r ’n road klain autootsy op ’t parkeerplak flakbij Mariska en bep.
‘Hé bep, dieselfde auto blyft staan en nou komt die man op ons ôf lopen. Wie is dat, bep. Kin bep die man soms?’
Mariska trekt bep an hur mou.
De man loopt met ‘n briefy in syn hând op Mariska en bep ôf.
‘Hello lady and little Missy, I am George and can I ask you something? We are here in Sint Annaparochie, am I right?’
Bep knikt.
‘I am looking foor Mister en Missis Koopal. They live in Sint Annaparochie.’|
‘Hé bep, Koopal dat is myn fan ok. Mot die man ôns hewwe en wêrom dan?’
‘Ik sil die man ‘s even frage, Mariska. Goeie, ik bin frou Koopal en dut is mijn bepsêger. Wij hewwe deselfde fan as de mînsen die’t jou soeke. En soafeul mînsen met ‘e naam Koopal fine jou hier niet op ’t Bildt.’
De man lacht en siet op syn briefy. Hij leest: ‘Lady en little Missy, this is the adress I’m looking for. Saskiastraat 14 here in this town.’
Bep is helendal ferbaasd en sait: ‘Hoe wete jou nou myn adres?’
‘Bep,’ sait Mariska en trekt hur bep weer an ‘e mou, ‘bep, saai deuze man krekt niet dat hij George hytte?’
De man lacht weer en sait dan teugen bep: ‘I have a little surprise for you!’
Hij draait him om en loopt werom naar ’t rooie klaine autootsy. Hij trekt de deur open en der stapt ’e frou met de flindersonnebril út ‘e auto. Hur hoed het se ôfset. ’t Is bep hur fryndin Sita!
Bep laat ‘e kaart út hur hannen fâle. Sita loopt onderwilens met ’n groate lach op hur gesicht op bep en Mariska ôf. Se het hur êrms wiid útnander en bep en sij fâle nander útbundig om ‘e hals.
‘Wat ’n ferrassing. Wat bin ik blij dij te sien. Lieve skat, geef my ’n dikke tút!’ roept bep.
Mariska siet de kaart op ‘e grônd lêgen en krijt him op.
‘Hé bep, nou hoeft bep de kaart niet meer op ‘e bus te doen. Nou kin bep de kaart gewoan an bep hur fryndin geve, dochs.’
Bep laat Sita los en pakt ‘e kaart an.
‘Dat is waar, maisy. Kyk ’s an Sita. Deuze kaart souwen Mariska en ik krekt foor dij op ‘e brievebus doen.’
Bep geeft de kaart met op ‘e foorkant ’n foto fan ‘e seedyk an hur fryndin.
‘Wat fijn. Danke. En dut hier is nou myn man George.’
Sita slaat ’n êrm om George hine.
George geeft eerst bep en derna Mariska ’n hând.
‘I like you little Missy,’ sait-y lachend teugen Mariska.
‘Dut is nou myn bepsêger, myn maisy Mariska,’ sait bep niet sonder trots.
Foor bep bin ik ’n maisy en foor George bin ik ’n Missy, dinkt Mariska. ‘n Bildts maisy en ’n Amerikaans Missy.
‘Maar nou is ‘t tiid foor koffy. Sille wy dan maar na pake?’ sait bep teugen Sita en George. Se is helendal út ‘e skroeven met dut onferwachte besoek. Enthoesiast klapt se in hur hannen.
‘Coffee. I like to drink a cup of coffee. En Sita also, I think. En foor the little Missy is there perhaps some Coca-Cola. Come in our little car en we can go to the Saskiastraat. We’re gone have ‘e nice time here in Holland,’ sait George.
Niet feul later parkeert ‘e auto op ‘t hiem bij pake en bep en stapt ‘n ferbaasd kikende pake tun ‘e foordeur út.
‘Pake!’ roept Mariska die’t as eerste út ‘e auto springt. ‘Pake, wy hewwe bezite út Amerika!’